Los cuentos de Jean Giono constituyen un retrato conmovedor y nostálgico de la vida rural en la Provenza, al tiempo que tocan los aspectos más íntimos y universales del alma humana: la amistad forjada en la guerra, la conexión con la tierra o el descubrimiento, en la vejez, de la fragilidad de la vida.
Jean Giono (Manosque, 1895-1970), novelista francés. Con 19 anos foi reclutado polo Exército francés para loitar na I Guerra Mundial. Máis tarde describiu os horrores da guerra en Le Grand Troupeau (1931). Expuxo o seu credo pacifista en Refus d'obéissance (1937). Giono utilizou a súa Provenza natal como escenario para as súas novelas, cuxa maior parte tratan sobre a relación das xentes coa terra que habitan, tal e como se pode ler en Les vraies richesses (1936). Outros libros importantes son Colline (1920), Regain (1930) e Le Hussard sur le toit (1951), no que a manifestación da naturaleza é a cólera que devasta Provenza e mata cegamente sen preocuparse da política que está axitando os homes.
