PRÓLOGO -- A liña estrutural da narrativa Neiriana, por Valentín Paz-Andrade (p. 9)Xente no rodicio -- Xente no rodicio (p. 25) -- Camiño bretemoso (p. 123) -- A muller de ferro (p. 251).
Encrucilladas, vén ser, como se dixésemos, un libro de libros. Trindade sen trono, ergueita sobre certas crases de parentesco. Dos tres libros que nun se empolan, o do medio é unha novela. Os outros son colectáneos de contos. Camiño bretemoso dá título á narración que preside o volume. Trátase dun dístico composto con máis dose de simbolismo que de realismo. Tras do dintel de Neboeiro ferve outro hemisferio, outro país, outras xentes... Na pai saxe todo é distancia cósmica inabarcable. A natureza semella engulir o home. As demais pezas son colectáneas de contos. Xente no rodicio leva unha vintena; A muller de ferro recolle vinte e dous contos máis. Todos teñen aire familiar, son curtos e algúns mesmo extracurtos. Non porque a capacidade fabuladora, o pulo da inventividade non dea maiores alargos, senón máis ben pola preimposta esixencia de acadar unha maior condensación e sobriedade formal.
