Entre 1961 e 1992, Xosé Neira Vilas viviu e traballou en Cuba, dedicando máis de vinte anos a estudar a presenza diversa da nosa colectividade emigrante naquel fermoso país. Achegouse aos obreiros e artesáns das cidades; aos carboeiros, aos campesiños e aos traballadores do azucre; aos mineiros do cobre e do manganeso; aos cultivadores de café das montañas orientais; aos pescadores de esponxas de Batabanó e aos mariñeiros que arriscaban a vida perseguindo chernas, pargos e outras especies no Golfo de México. Soubo tamén das asociacións mutualistas, culturais e recreativas. Soubo do noso Himno e da Bandeira e da Academia, que naceron na Habana. E da incorporación de moitos emigrantes ás loitas independentistas e ás loitas sociais; e dos homes e mulleres que se dedicaron á música, á pintura, á literatura... Todo isto e máis pode atoparse nas páxinas do presente libro, escrito con moito amor e moito oficio.
Neira Vilas (Vila de Cruces, 1928) é sen dúbida un dos escritores máis sobranceiros do noso país. A súa vida e a súa obra están marcadas pola emigración, que el viviu en primeira persoa en Arxentina e Cuba. Dese sentir nace Memorias dun neno labrego, un dos libros máis famosos das letras galegas. A mestría do Neira Vilas narrador amósase nese e noutros moitos libros que lle valeron o recoñecemento da sociedade galega.
Ao longo da súa vida Neira Vilas recibiu numerosos galardóns, como por exemplo a Medalla Castelao en 1988. Nos Premios da Edición que concede a AGE recibiu o Premio Xosé María Álvarez Blázquez ao autor do ano 2010.
Saber máis »
