CONDE, ALFREDO
En un momento crucial de su vida, Noa, una profesora aún joven, rememora su pasado en busca de una explicación al presente, al hilo de sus diarias sesiones de footing. Hija tardía de una señora perteneciente a la burguesía acomodada y de un cura, no hay duda de que los orígenes familiares y una infancia atípica han dejado una huella indeleble en su personalidad que ha dictado, si no condicionado, toda su vida sentimental.
Naceu en Allariz en 1945. Foi deputado polo PSOE en 1982 e conselleiro de Cultura entre 1987 e 1990. Fundador do grupo Voces ceibes, foi membro fundador da Asociación de Escritores en Lingua Galega e do PEN Clube de Galicia.
Os seus primeiros pasos no campo da literatura deunos como poeta ao publicar en 1968 Mencer de lúas. En 1974 deu a coñecer o seu primeiro libro de relatos, Mementos de vivos. A este seguiríano varias novelas: Contubernio catro de Tomé S. (1977), Come e bebe que o barco é do amo (1978), Breixo (1981), Memoria de Noa (1982), e Xa vai o griffon no vento (1984), que recibiu os premios Blanco Amor, Nacional de Literatura, da Crítica e Grinzane Cavour, este último concedido pola tradución alemana. En 1990 apareceu a colección de relatos Música sacra. Recibiu os premios de xornalismo Fernández Latorre e Julio Camba.