CONDE, ALFREDO
Este libro incluye el relato ganador del escritor gallego Alfredo Conde, titulado El batallón. Al conceder el I Premio de Relato Histórico Emilia Pardo Bazán, el jurado señaló: «En su relato El batallón, Alfredo Conde recrea con maestría un episodio histórico poco conocido: los Batallones Literarios que se reclutaron entre estudiantes de la Universidad de Santiago para enfrentarse a las tropas napoleónicas en 1808 y a las tropas Narváez en 1845». El libro incluye, además, los cinco relatos finalistas: De amores y de olores de Elias Rafful (México); Así ha sido siempre de Antonio Iniesta (España); El encargo de Julio César Rodríguez (Perú) y Las angustias de Julia Quiteria de Sandro Patrucco (Perú). Llama la atención el abanico iberoamericano de los finalistas. Demuestra el interés por el relato histórico en el conjunto de las naciones iberoamericanas. Valida, además, esa feliz confluencia entre literatura e historia. Se observa cómo los autores echan mano del suceso histórico para dar paso a la ficción, bellamente construida, sin que se pierda esa ilusión de la verdad, que anima la buena literatura.
Naceu en Allariz en 1945. Foi deputado polo PSOE en 1982 e conselleiro de Cultura entre 1987 e 1990. Fundador do grupo Voces ceibes, foi membro fundador da Asociación de Escritores en Lingua Galega e do PEN Clube de Galicia.
Os seus primeiros pasos no campo da literatura deunos como poeta ao publicar en 1968 Mencer de lúas. En 1974 deu a coñecer o seu primeiro libro de relatos, Mementos de vivos. A este seguiríano varias novelas: Contubernio catro de Tomé S. (1977), Come e bebe que o barco é do amo (1978), Breixo (1981), Memoria de Noa (1982), e Xa vai o griffon no vento (1984), que recibiu os premios Blanco Amor, Nacional de Literatura, da Crítica e Grinzane Cavour, este último concedido pola tradución alemana. En 1990 apareceu a colección de relatos Música sacra. Recibiu os premios de xornalismo Fernández Latorre e Julio Camba.