FERREIRO, CELSO EMILIO
Longa noite de pedra
Tempo de chorar
O reino
Soldado
Spiritual
Credo
Libremente
Pronto por Carles Riba
Mentras imos andando
Testimuña
O can danado
Aire puro
Espranza
Monólogo do vello traballador
Unha vez
Consellos
A sombra
Carta á miña muller
Gabanzas dos canteiros
Cantiga de amigo para Xoán Miró
O corazón do vento
Formentor
Desterro
Fábula do home e do lobo
Os honoráveles
A pedra
María Soliña
Eiquí será
O silencio de Dios
Romance pesimista de fin de ano
Bauitismo de sangue
O árbol
Non me mires
Ti e máis eu
Viaxe de volta
Quero ir a Lugo
Anaco d'unha carta a un poeta que vive en Madrid
Noiteboa en Harlem
Goethe
Cimenterio de cidá
Prometeo encadeado
Son un pasmón
Agora é tempo de pensar
Inverno
As raigames
Non
Neno orgo con cabalos ao fondo
Outros nomes me foron dados
Deitado frente ao mar
O meu reinado
O hórreo
A poesía é verdade
Romance incompleto
Lembranza
O tempo solprendido
Un probe pola rúa da cidades
Irmaus
Nunca poderéi esquecelo
Fame
Os asoballados
Resumen Breve
Una de las obras más importantes y representativas de Celso Emilio Ferreiro, en la que el poeta plasma un espíritu luchador que denuncia la desigualdad social, la emigración, las presiones políticas, y que aboga por la libertad y la paz. En sus versos, Ferreiro plasmó de forma magistral una concepción del mundo, crítica y solidaria, que ha hecho de él un poeta intemporal.
Celso Emilio Ferreiro (Celanova, 1912-Vigo, 1979) iniciou desde moi novo unha actividade política e literaria que estaría sempre marcada polo compromiso co país. Cando estalou a guerra, foi obrigado a se incorporar ao exército franquista, condenado a morte e posteriormente indultado. En 1948 fundou en Pontevedra a colección Benito Soto. Establecido en Vigo desde 1949 publicou "O soño sulagado" (1954, Xerais 1991) e dirixiu a colección de poesía Salnés, onde saíu "Longa noite de pedra" (1962, Xerais 1990, Xerais 2002)). O impacto desta obra foi enorme, esgotada e multicopiada de man de man. Celso Emilio pasou a ser o símbolo da corrente socialrealista. En 1966 marchou a Caracas, onde se enfrontou co sector máis reaccionario da colectividade galega, contra o que redixiu "Viaxe ao País dos Ananos" (1968, Xerais 2004), poemario co que inicia un rexistro satírico que continuará en "Cantigas de escarnio e maldicir" (1968), no romance de cego "Paco Pixiñas" (1970), en "Os autentes" (1973) e mais en "Antipoemas" (1972). En 1973 instalouse en Madrid. Son desta época os poemarios "Cimenterio privado" (1973), "Onde o mundo se chama Celanova" (1975, Xerais 1991) e o "Libro dos homenaxes" (1979). Como narrador publicou dous únicos libros: "A fronteira infinda" (1972, Xerais 1988) e "A taberna do galo" (1978). Con motivo do vinte e cinco aniversario do seu pasamento Xerais iniciou a edición das súas obras completas, das que se levan publicadas os volumes "Obra narrativa" (Xerais 2003), edición de Mónica Góñiz, e "Poesía galega completa" (Xerais 2004), edición de Ramón Nicolás.
