MOURE, TERESA
Hierba mora es el nombre de una planta, una mala hierba común que comparte con la literatura el poder de mitigar el dolor y con las mujeres la mala fama, ya que de una y de otras se ha ido diciendo a lo largo de los siglos que son tóxicas y de mala ralea, muy inclinadas a las malas pasiones. Hierba mora es también el título de esta novela, que intenta devolver a la vida privada el protagonismo que le corresponde, tomando como pretexto la figura de Descartes. Testigo privilegiado de las andanzas del gran filósofo son tres mujeres bien distintas: la reina Cristina de Suecia, que lo hospedó en su castillo pocos meses antes de su muerte, su amante holandesa Hélène Jans e Inés Andrade, una estudiante de hoy empeñada en mostrar el perfil más íntimo de Descartes, el de un hombre que no supo amar y vivió en ese hueco triste que deja la pasión mal cuidada. De amor y sabiduría, de humor e ironía está hecho Hierba mora, un libro donde aparecen cartas de hace trescientos años junto a correos electrónicos del siglo XXI, conjuros para atraer amantes retraídos y borradores de poemas, fragmentos de ensayo e historias tan antiguas y hermosas como sábanas de hilo. Amasando estos ingredientes hasta conseguir una magnífica novela está el talento de Teresa Moure y su afición por la palabra, porque las palabras, si están bien escogidas, pueden calmar el dolor como analgésicos y prolongar el placer como afrodisíacos.
Teresa Moure é doutora en Lingüística xeral e exerce a docencia nas facultades de Filosofía e Filoloxía da Universidade de Santiago de Compostela. É presidenta do consello de administracion de \'Sermos Galiza\'. Na súa especialidade ten publicados máis dunha ducia de traballos onde salienta a responsabilidade ética do investigador, o terror ao colonialismo e á homoxeneización cultural dentro dunha decidida vocación antiglobalización. É autora de libros como La alternativo no-discreta en lingüística (1996), Universales del lenguaje y linguo-diversidad (2001) ou La lingüística en el conjunto del conocimiento: una mirada crítica.
Obtivo o Premio Lueiro Rey de novela curta no ano 2004 con A xeira das árbores. Tamén no 2004 gaña o Premio Ramón Piñeiro de Ensaio con Outro idioma é posible; no 2005 foi Premio Xerais de novela con Herba Moura e publica con Galaxia outro ensaio: As palabras das fillas de Eva. En 2011 obtivo de novo o Premio Ramón Piñeiro co ensaio Queer-emos un mundo novo. Sobre cápsulas, xéneros e falsas clasificacións.
En marzo de 2006 é premiada como Mellor Autora do ano nos premios da \"Irmandade do Libro\" que concede a Federación de Libreiros de Galicia.