ERDRICH, LOUISE
NOVELA GANADORA DEL NATIONAL BOOK CRITICS CIRCLE AWARD 2017
«Erdrich pertenece a una clase única de escritores: la de aquellos que son tan compasivos como penetrantes».
ANNE TYLER
«Louise Erdrich es la novelista norteamericana más interesante que ha aparecido en muchos años».
PHILIP ROTH
«Erdrich escribe con enorme fuerza y algún día recibirá el Premio Nobel de Literatura».
SHERMAN ALEXIE
Dakota del Norte, verano de 1999. Landreaux Iron dispara a un ciervo en la linde de su propiedad pero, al acercarse, descubre que ha abatido al hijo de sus vecinos: Dusty Ravich, de cinco años de edad y mejor amigo de su propio hijo, LaRose. Las dos familias han estado siempre muy unidas y los niños prácticamente se han criado juntos. Landreaux, horrorizado ante lo sucedido, busca consejo en las visiones y ritos de sus antepasado indios, quienes le descubrirán una manera de reparar en parte el mal causado. Al día siguiente, junto con su esposa Emmaline, entregarán al pequeño a los desconsolados padres de Dusty: «Ahora nuestro hijo será vuestro hijo». LaRose se convierte así en la piedra angular que mantiene en pie a ambas familias, permitiendo que su dolor comience lentamente a remitir. Pero la súbita intervención de un extraño, vendrá a poner en peligro el frágil equilibrio alcanzado...
Con una prosa desgarradora, la nueva novela de Louise Erdrich examina con gélida belleza las insondables consecuencias de una tragedia cotidiana. A través de una intensa historia de duelo y redención, la autora propone un personal acercamiento a temas universales como el poder curativo del amor o la insaciable necesidad de consuelo que todos los seres humanos necesitan.
Louise Erdrich va néixer a Wahpeton, Dakota del Nord, el 1954. De família germano-americana i chippewa, està casada amb Michael Dorris, col·laborador en les seves obres de creació. El 1984 es va donar a conèixer amb un llibre de poemes, Jacklight, i una novel·la, Remei d'amor (Quaderns Crema, 1988), que va obtenir un gran èxit en les moltes llengües a les quals es va traduir. L'aparició de la versió catalana va suscitar també una reacció unànime i entusiasta de la crítica, que va considerar-la «una glopada d'aire fresc que és, al mateix temps, absolutament dramàtica» (Francesc Parcerisas, El País) i un llibre «escrit, no hi ha dubte, amb una saviesa que ve de l'amor» (Joan Triadú, Avui). A Quaderns Crema també ha publicat La reina de la remolatxa (1990).