PEXEGUEIRO, ALFONSO
Este raro, inusual y arriesgado libro es el testimonio de un naufragio escrito por una voz que ya ve asomarse por la línea del horizonte el perfil inevitable de esa isla definitiva donde todos los ríos desembocan. Testamento y mensaje enviado dentro de una botella sin demasiada fe en que nadie la encuentre y seguramente sin demasiadas ganas de que nadie vaya a rescatarle aunque así fuere. Contiene una larga narración, El cuento del sapo Lu y la princesa Ra, pero no es un libro de narraciones. Hay aforismos, pensamientos y reflexiones pero no es un ensayo. Hay poemas pero no es un libro de poesía. Diría que estamos ante una extraña carta de despedida escrita al niño que una vez fuimos contándole lo que hemos aprendido (y olvidado) en el camino de la vida. Merece la pena leerla. Creo.
Naceu en Angoares en 1948. Iniciou a súa actividade literaria en 1975 coa creación do Grupo de Comunicación Poética "Rompente". Fundador en 1980, xunto con outros autores, da Asociación de Escritores en Lingua Galega, foi o seu secretario ata xuño do 1985, ano no que marcha a vivir a Barcelona para voltar, no ano 2000, a Galicia. Da súa obra poética cómpre salientar o poemario Seraogna (1976), libro anovador considerado po algúns críticos como precursos dos novos rumbos que seguiría a creación poética galega. Con Mar e naufraxio obtería o Premio da Crítica Galicia de 1978. En 1984 publicou A illa das mulleres loucas, reeditado por Galaxia en 2004. No eido da narrativa publica Relatos para salferir (1981) e Desatinos dun maldito (1991), continuando o seu labor poético na derradeira década do século XX con ¿Serán os cisnes que volven (1995) e Hipatia (1998).