CAMUS, ALBERT
Si los textos reunidos en "Crónicas" (1944-1953) constituyen un retrato inestimable de la postura de
Albert Camus (1913-1960) ante la situación de la Europa de posguerra, sus "Crónicas argelinas", que
abarcan desde 1939 a 1958, compilan su progresivo parecer ante un grave problema el de la
agónica situación de Argelia y, por extensión, de las colonias europeas en los tiempos convulsos
marcados por la Segunda Guerra Mundial y la Guerra Fría que, como francés originario de aquella
tierra, donde nació y vivió hasta su expulsión en 1940, le tocó siempre muy de cerca. Además del
interés que estos textos tienen en sí para asomarse a una situación fácilmente extrapolable a
demasiados lugares y cuyas consecuencias todavía se arrastran en la actualidad, sin duda el
principal valor que siguen albergando aún hoy y para siempre es el testimonio de una reflexión
amorosamente lúcida y, sin duda, moralmente irreprochable.
Albert Camus (1913-1960). Escritor e filósofo francés nado en Alxeria, destacou como dramaturgo e novelista, traxectoria pola que obtivo en 1957 o Premio Nobel de Literatura. Entre os seus títulos máis notables figura O estranxeiro, publicado en 1946 e que se vincula coa vaga existencialista que percorre Francia nos anos trinta e corenta do século XX.
Intelectual de sólidas conviccións, durante un tempo militou no Partido Comunista de Francia, para despois vincularse cos movementos anarquistas e libertarios. En 1942 publicou un ensaio titulado O mito de Sísifo no que formula os aspectos básicos do que logo se vai coñecer como literatura do absurdo.
Galaxia publica na Biblioteca ESAD Galicia as pezas teatrais Calígula. O malentendido. Outras obras súas son Os xustos (1950) e a novela A peste (1947).