CAMUS, ALBERT
Drama estrenado en 1949, "Los justos" desarrolla, en el ámbito histórico de la Rusia zarista, algunos de los temas que obsesionaron a Albert Camus (1913-1960) a lo largo de su vida y que atraviesan como hilo conductor toda su obra. La contraposición entre el idealista Ivan Kaliayev y el implacable Stepan Fedorov arroja luz sobre el dilema moral implícito en todo terrorismo y permite al autor, a través de unos diálogos de gran belleza literaria y densidad ideológica, indagar en la dialéctica del fin y los medios, así como mostrar la opresión y el despotismo que la utilización de cualquier violencia lleva aparejados.
Albert Camus (1913-1960). Escritor e filósofo francés nado en Alxeria, destacou como dramaturgo e novelista, traxectoria pola que obtivo en 1957 o Premio Nobel de Literatura. Entre os seus títulos máis notables figura O estranxeiro, publicado en 1946 e que se vincula coa vaga existencialista que percorre Francia nos anos trinta e corenta do século XX.
Intelectual de sólidas conviccións, durante un tempo militou no Partido Comunista de Francia, para despois vincularse cos movementos anarquistas e libertarios. En 1942 publicou un ensaio titulado O mito de Sísifo no que formula os aspectos básicos do que logo se vai coñecer como literatura do absurdo.
Galaxia publica na Biblioteca ESAD Galicia as pezas teatrais Calígula. O malentendido. Outras obras súas son Os xustos (1950) e a novela A peste (1947).